Categorie: Interview
Aukje Verhoog: “Een avondje lekker fringen”
Foto: Maartje Strijbis
Morgen begint het Amsterdam Fringe Festival. Het is de eerste editie van artistiek leider Aukje Verhoog. “Fringe is een beetje tegendraads, maar toegankelijker dan mensen vaak denken.”
Het Amsterdam Fringe Festival wordt vaak het anarchistische zusje van het gelijktijdige Nederlands Theater Festival genoemd. Waar het prestigieuze Theater Festival jaarlijks het beste van het voorgaande theaterseizoen presenteert, zit Fringe met onbekend nieuw werk vol dissonanten en uitschieters. Maar daartussen ontwaart de gelukkige vinder ook de gedreven theatermaker van de toekomst, de onverwachte schoonheid en het spannende experiment. Lees verder
Romana Vrede: In alles altijd anders
Romana Vrede in Race, foto: Kurt van der Elst
Actrice Romana Vrede is voor haar rol in de voorstelling Race genomineerd voor een Theo d’Or, de prijs voor de beste vrouwelijke hoofdrol van het afgelopen theaterseizoen. “Ik haatte dat personage in het begin. Praat eens normaal, dacht ik dan.”
Romana Vrede (44) trad in oktober toe tot het vaste ensemble van Het Nationale Theater (HNT), dat sinds vorig seizoen onder artistieke leiding van regisseur Eric de Vroedt expliciet politiek en maatschappelijk engagement op het programma zet. In de succesvolle theaterserie The Nation speelt ze de moeder van een geradicaliseerde moslim in de Haagse Schilderwijk. In Race, een voorstelling over seksisme en white privileges, een manipulatieve stagiaire op een peperduur advocatenbureau. Lees verder
Thomas Höppener: “Uiteindelijk zal het altijd neerkomen op mensen met ideeën”
Foto: Bowie Verschuuren
De Amsterdamse oud-burgemeester Coenraad van Beuningen was een ‘fokking vette topdiplomaat’, volgens theatermaker Thomas Höppener (1988). Maar wat fascineert hem zo aan deze zeventiende-eeuwse burgemeester? En in welk opzicht lijkt het Amsterdam uit de Gouden Eeuw op het onze?
The Golden Age is Over wordt dit najaar gespeeld door De Hollanders, het jonge theatercollectief waar Thomas Höppener medeoprichter van is. Samen met actrice Imke Smit en vormgever Roelof Pothuis vormt hij de vaste kern. Het is voor het eerst dat Höppener, eigenlijk acteur, ook de toneeltekst schrijft.
Höppener staat voor de oude woning van Coenraad van Beuningen, Amstel 216, ook wel bekend als ‘het Huis met de Bloedvlekken’ en wijst op de Hebreeuwse tekens die vaag op de gevel te zien zijn. Van Beuningen, die in toenemende mate last kreeg van psychische problemen, zou ze er met zijn eigen bloed op hebben gezet. Lees verder
Thibaud Delpeut: “In de rafelranden van de kunst wil ik ontmoetingen aangaan”
Publiciteitsfoto Platanov: Geert Goiris
“Als ik niet als mens was veranderd dan was ik Platonov geworden.” zegt Thibaud Delpeut. Hij waagt zich dit seizoen voor het eerst aan een tekst van Tsjechov. Keus viel op Platonov (1878), Tsjechovs eerste avondvullende stuk. “Ik heb een zwak voor het personage, omdat ik hem zo goed begrijp. Platonov is iemand die niet tegen compromissen, leugens, het sociale gedrag, conventies en kuiperij kan. Hij verliest zich vervolgens in een strijd zonder programma, een strijd tegen de mensheid, waarin hij al zijn vrienden verspeelt.”
In de personages rondom Platonov ziet Delpeut sterk deze tijdgeest terug. “Al die types die niet weten hoe ze moeten kiezen, die allemaal ontslagen willen worden van keuzestress, maar toch voortdurend in een meningenreflex schieten. Het heeft een soort koortsigheid, een dwangmatigheid die zelfkatalyserend werkt en die steeds verder weg gaat van een wezenlijk contact. Het is ontzettend ontluisterend hoe die mensen in het stuk tekeer gaan met elkaar, hoe ze vastzitten in een systeem waarin ze elkaar vasthouden maar elkaar ook wurgen.” Lees verder
Espen Hjort: “Als je je diep ellendig voelt kan kunst je redding zijn”
Foto: Geert Goiris
“Hoe kan ik iets vertellen over de onrustige tijden waarin we leven?” vraagt Espen Hjort zich af. “En hoe kan ik iets vertellen over waar ik zelf vandaan kom?” Zijn eerste avondvullende voorstelling bij Theater Utrecht inspireerde hij op een ver familielid van hem – ‘ome Max’ – die in de jaren dertig vanuit Oostenrijk naar Noorwegen vluchtte en aldaar de Casino Non Stop Show oprichtte, een nachtclub die vooral berucht was om zijn naaktdanseressen.
“Ik ben ontzettend gefascineerd door deze figuur. Hij is een showman, een kunstenaar. Dat zijn allemaal dingen die ik ook in mezelf terugzie. Zijn Casino Show is een wereld vol acrobaten, goochelaars en danseressen. Het gaat over kortstondig maar heel intens genot. En dat wordt een metafoor voor kort geluk. Want als je diep ellendig bent kan dat een redding zijn: plezier maken, samen zijn, muziek, kunst. De troost die kunst biedt.” Lees verder
Naomi Velissariou: “Mijn drijfveer om theater te maken is dezelfde drijfveer waar ik ‘s ochtends mee opsta”
Naomi Velissariou zet haar tanden in het oeuvre van Sarah Kane, de Britse toneelschrijver die aan depressies en psychoses leed, en enkele weken na het voltooien van haar vijfde tekst 4.48 Psychosis zelfmoord pleegde. Samen met choreografe en ‘shock-artist’ Florentina Holzinger bewerkt ze het tot een concertvoorstelling voor op festivals en in theaters.
Vanuit alle teksten van Sarah Kane stelde Velissariou een aantal nieuwe lyrics samen. Met vijf uiteenlopende muzikanten en producers – Mauro Pawlowski, Sjoerd Bruil, Joost Maaskant, Ramon Slager en Kasper Tarenskeen – maakt ze daar vijf tracks van, die als basis voor de voorstelling dienen. Lees verder
Vincent van der Valk: “Om te kunnen lijden moet je van het leven houden”
Foto: Geert Goiris
Met het titelpersonage in Platonov heeft Vincent van der Valk een drinkend, tierend, vloekend en vrouwonvriendelijk personage te pakken. Hoe krijgt hij het publiek toch mee?
“Ik denk dat Platonov enorm lijdt aan de banaliteit van zijn omgeving en zichzelf,” legt Van der Valk uit. “Hij doorziet alle sociale structuren en hypocrisie, maar hij maakt daar zelf ook deel van uit. En dat verscheurt hem.”
Volgens hem zit er een tragiek in het feit dat Platonov niet loskomt van de beperktheid van het menselijk bestaan. “Die tragiek kan ik af en toe zelf ook voelen. Soms zie je jezelf zitten in het café, omringd door mensen, en dan denk je ondertussen: wat zijn we hier allemaal eigenlijk aan het doen?” Lees verder
