Categorie: Parool
Op papier een mooi verhaal – interview met Ingejan Ligthart Schenk
Foto: Moon Saris
Deze zomer brengt het Amsterdamse Bostheater samen met het Noord Nederlands Toneel de toneelklassieker De Meeuw (1896) van Anton Tsjechov. Regisseur Ingejan Ligthart Schenk brengt het als komedie over de teloorgang van dromen en ambities.
Ligthart Schenk houdt van de schriftuur van Tsjechov. “Hij observeert de mens scherp en doet dat op een heel humorvolle manier. Ik vind zijn werk bovendien heel troostrijk: het gaat er bij Tsjechov niet over wie er gelijk heeft, maar hij laat zien hoe het leven loopt en welke keuzes zijn personages maken. Daar kan je in mee, en tegelijkertijd denk je: ik ben blij dat ik het zelf niet mee hoef te maken.” Lees verder
De strijd van twee generaties homoseksuelen
Foto: Arjen Veldt
Theater Poz Paradise
Door Stichting Poz Paradise, Daniël Cohen
Gezien 24/7, Stadsschouwburg Amsterdam
Te zien t/m 5/8, aldaar
‘Poz Paradise’, zo hebben de drie homoseksuele vijftigers hun villa op Gran Canaria gedoopt. Poz als afkorting van positief, seropositief.
Ze kochten het huis in de jaren negentig, toen alle drie hiv-positief bleken, om met z’n drieën teruggetrokken hun einde tegemoet te treden. Het einde dat maar niet kwam. In 1996 kwam de combinatietherapie, inmiddels betekent een hivbesmetting allang geen doodsvonnis meer, en zo zitten deze long term survivors nog steeds met elkaar en het leven opgescheept. Drie mensen die eigenlijk al van hun toekomst afscheid hadden genomen, zoals ze destijds ook van hun vele vrienden afscheid moesten nemen. Dat tekent je. Lees verder
Festival Over het IJ – De kunst niet iets te zijn
Foto Bloos: Moon Saris
In uiteenlopende locatievoorstellingen verleiden jonge theatermakers het publiek van het Over het IJ zich te verzetten tegen heersende normen. Theatermaker Luit Bakker weet het in haar sterke performance treffend te vatten: “Het is uiteindelijk de kunst niet iets te zijn.”
Midden in het festivalhart op de NDSM-werf hangen negen eenpersoonsbedjes aan stalen constructies, waarin over een koptelefoon verschillende vrouwen vertellen over intimiteit, seksualiteit en sensualiteit. De bedjes maken onderdeel uit van het intrigerende project Bloos van theatermaker Marte Boneschansker. Ze interviewde negen vrouwen van tussen de vijftien en de negentig jaar oud. Op elk bedje hoor je een ander verhaal, dat steeds ongeveer een half uur duurt. Lees verder
Must sees op Over het IJ
Vier must sees voor Festival Over het IJ in Amsterdam
Assholism (a-story-without-a-story-but-with-a-lot-of-ass) – Pink Flamingooo
Pink Flamingooo is een spannend nieuw makerscollectief rondom Willemijn Zevenhuijzen, dat debuteert met een voorstelling die zich lekker schaamteloos afzet tegen alles wat normaal is. Lees verder
Over het IJ zoekt de ‘onzichtbare verhalen’ van de stad
De komende tien dagen wordt Amsterdam-Noord overgenomen door Festival Over het IJ. Het stedelijke locatietheaterfestival toont niet alleen voorstellingen op de NDSM-werf, maar gaat dieper de wijk in: onder andere in een zwembad, onder een brug, op een veerpont en op het Buikslotermeerplein zijn voorstellingen te zien.
Gemene deler is dat de makers met hun werk thema’s openleggen die vaak niet openlijk besproken worden, vertelt artistiek directeur Simone Hogendijk. “Collectief Walden maakt bijvoorbeeld met Het verband van alles met alles zichtbaar hoe alles in de wereld met elkaar verbonden is. Wat de invloed is geweest van de grote schepen die hier op de NDSM ooit zijn gebouwd en over de hele wereld olie hebben vervoer, bijvoorbeeld. Dat de olietankers die kapot zijn gegaan wereldwijd het milieu ernstig hebben vervuild, is niet meteen wat je je bedenkt als je hier op de werf loopt.” Lees verder
Hermetische ambtenarenretoriek mondt uit in muzikale collage
Foto: Thomas Aurin
Theater Tiefer Schweb
Door Müncher Kammerspiele, Christoph Marthaler
Gezien 28 juni 2018, Stadsschouwburg Amsterdam (Holland Festival)
Te zien T/m zaterdag, aldaar
“Waar in deze onderwaterdrukkamer zijn eigenlijk de damestoiletten?” Er volgt wat ontwijkend gemurmel en niet veel later zetten vier mannen een urinoir op hun hoofd en klinkt er een meerstemmig gejodel. Het is de eerste noch de laatste keer dat de personages het niet meer weten en dan maar in zingen uitbarsten.
Maar liefst drie dagen waren er nodig om het indrukwekkende decor (ontwerp: Duri Bischoff) in de Grote Zaal op te bouwen. Een volledig houten kantoorruimte met in de hoek een metershoge tegelkachel waaruit post en personages komen. Achter de houten schuifpanelen een ondefinieerbaar vacuüm met watervoorraden en een instrumentenopslag. Lees verder
Seks in het bos en een reis naar de zon – Boslab Festival 2018
Je spaart zegeltjes en dan ga je dood, foto: Moon Saris
In en rondom het decor van De Meeuw – de jaarlijkse zomervoorstelling die over een maand in het Amsterdamse Bostheater te zien is – tonen jonge theatermakers tot en met zondag korte voorstellingen. Boslab Theaterfestival is poëtisch, intiem, bij vlagen vervreemdend en soms ook lekker vuig.
Vanuit een knus, geïmproviseerd festivalhart gidsen vrijwilligers de toeschouwers onvermoeibaar naar de verschillende locaties rondom het grote buitenpodium. Elf korte voorstellingen zijn er in totaal elke avond te zien. Het geheel biedt een spannende staalkaart van aanstormend theatertalent. Bijvoorbeeld de vorig jaar aan de toneelschool afgestudeerde Femke Arnouts. Haar solo Je spaart zegels en dan ga je dood is, zoals de titel al doet vermoeden, een absurdistisch kleinood waarin ze toont hoe de mens vastgesnoerd zit in burgerlijk stramien. Lees verder
