Categorie: Recensie
Een sympathiek buurtproject, geen spannende theatervoorstelling
Foto: Bowie Verschuuren
Locatietheater Circus Reve
Door Stichting Moskou, Theater Oostblok
Gezien 15/4, op locatie in Betondorp (Amsterdam)
Te zien t/m 22/4, aldaar en 22 t/m 26 augustus in Greonterp
Gerard Reve is uit de dood herrezen en wandelt weer doodleuk door Betondorp, de wijk waarin hij opgroeide. Daar ontmoet hij twee jonge jongens met wie hij in een vaag continuüm van tijd en ruimte belandt en die hij op sleeptouw neemt door zijn leven. Een vrolijke, jonge actrice – vers van de toneelschool en uitgesproken Reve-fan – huppelt daar vrolijk doorheen en sluit zich bij deze illustere gelegenheidsclub aan. Ze wringen zich door gaten in muren en verplaatsen zich op die manier van Betondorp naar het Friese Greonterp, om uiteindelijk te eindigen bij Reve’s graf in België.
Een soort Gerard Reve meets Alice in Wonderland, lijkt dit te worden. Spannend in potentie. Helaas is er op deze eerste toneeltekst van Reve-kenner Arie Storm behoorlijk wat af te dingen. De voorstelling is een verzameling van elementen en ideetjes, zonder samenhang of diepgang. Lees verder
Viergangenveldslag zonder winnaars
Foto: Tim Wouters
Theater My Dinner with André
Door STAN, de KOE
Gezien 13 april 2018, Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond (Amsterdam)
Te zien t/m 25 april (Nederlandse tournee), t/m 16 juni (in België)
Het is dit jaar twintig jaar geleden dat My Dinner with André kon rekenen op de eerste genadeloze recensies en staande ovaties. De Vlaamse toneelspelers Damiaan De Schrijver (STAN) en Peter Van den Eede (de Koe) bewerkten het gelijknamige scenario van André Gregory en Wallace Shawn tot een drieënhalf uur durende zit – niet alleen voor het publiek, zelf komen ze ook nauwelijks van hun stoelen.
André (Van den Eede) is een van de radar verdwenen regisseur, Wally (De Schrijver) een toneelschrijver die aan de grond zit. Het zijn oude bekenden en Wally liep aanvankelijk (zo horen we op voice-over) al niet warm voor het etentje waarvoor zijn oude vriend hem uitnodigde. Die weerzin – die alvast geldt als waarschuwing voor het publiek, dat zich daar vrolijk aan verlekkert – blijkt geenszins onterecht. Lees verder
De rek is wel een beetje uit die groene maillot
Foto: Sanne Peper
Theater Robin Hood
Door Toneelgroep Oostpool
Gezien 14 maart 2018, Theaters Tilburg
Te zien t/m 19 april (tournee)
Nuance en onzekerheid zijn bepaald geen handige eigenschappen voor een revolutionair rebel. Robin Hood anno 2018: hij wil wel rebelleren, maar waartegen? De rek is een beetje uit die groene maillot. Want waar valt nog voor te vechten als iedereen al min of meer gelukkig is?
Een interessant uitgangspunt voor de aftrap van een serie waarin toneelschrijver Joachim Robbrecht en regisseur Sarah Moeremans op zoek gaan naar de hedendaagse moraal in stoffige sprookjes. Hoe zou de achthonderd jaar oude volkslegende in deze tijd schoppen tegen het regime? In de schouwburgzalen, wellicht. Op z’n minst een goede metafoor voor zijn almaar afnemende aantal aanhangers – bewees ook de niet eens voor een kwart gevulde provinciezaal waar ik deze voorstelling zag. Lees verder
Indrukwekkende Anniek Pheifer in een verder statische Oresteia
Foto: Sanne Peper
Theater De Oresteia
Door Het Nationale Theater
Gezien 7 april, Koninklijke Schouwburg (Den Haag)
Te zien t/m 3 juni (tournee)
De Oresteia, de oertragedie van Aischylos (524 – 456 v. Chr.) is een driedelig drama rondom een familie waar een bloederige keten van moord en wraak aan vastkleeft. Het is een soort soapserie avant la lettre: Agememnon offerde zijn dochter Iphigeneia tijdens de Trojaanse Oorlog om de goden gunstig te stemmen (prequel), zijn vrouw Klytaimnestra vermoordt Agamemnon en zijn minnares Kassandra (deel 1), vervolgens zint hun zoon Orestes op wraak en vermoordt zijn moeder en haar minnaar (deel 2). Gerechtigheid – of althans, een poging daartoe – vindt plaats ten slotte plaats in deel 3, als de godin Athene iets vernuftigs uitvindt: een rechtbank. Een jury van Atheense burgers buigt zich over de vraag: weegt Orestes’ moord op zijn moeder zwaarder dan zijn moeders moord op zijn vader, haar man?
Toegegeven, soapserie is misschien een wat flauwe vergelijking, maar die dringt zich ook op door het decorontwerp van Bernhard Hammer. Twee grote schermen hangen prominent op de achterwand, en brengen de personages in kwestie vaak in cliffhangerclose-up in beeld. Die bevinden zich op een metersgrote golvende plaat – de zee, of loopgraven in een onstuimig landschap? – die bijna voortdurend langzaam ronddraait. Lees verder
Een voorstelling als een doorsnee middelbareschooldag
Foto: Sanne Peper
Theater Metropolis #1
Door Het Nationale Theater, Trouble Man
Gezien 13 maart, Theater Kikker (Utrecht)
Te zien t/m 21 april (tournee)
Het Oranjecollege was ooit een probleemschool in een dito Haagse wijk, maar daar gaat dit schooljaar verandering in komen. De nieuwe directrice heeft haar zinnen gezet op het predicaat Excellente School, maar dat krijg je alleen met een uitstekende examenscore. Dus daar moet alles voor wijken.
Het uitgangspunt van Metropolis #1 roept meteen de terechte vraag op of het behalen van een dergelijk predicaat wel iets is wat je überhaupt zou moeten willen. Is een betrokken leeromgeving niet belangrijker dan een hoge examenuitslag? De ideologie stuit dan ook op verzet, onder andere van de nieuwe geschiedenisdocent (een sterke Mariana Aparicio Torres), en ook de goeiige conciërge (Stefan de Walle) zet er stilletjes vraagtekens bij. En ondertussen glijden de leerlingen één voor één steeds verder af in hun persoonlijke sores. Lees verder
Twee mensen en een onbevattelijke waarheid
Foto: Jan Versweyveld
Theater Oedipus
Door Toneelgroep Amsterdam
Gezien 8 april, Stadsschouwburg Amsterdam
Te zien t/m 18 mei, aldaar
In deze moderne Oedipus-bewerking is het titelpersonage een idealistische politicus die in afwachting van een grote overwinningsslag met de hele familie gezellig aan de kip zit. Het is bijna gezellig (en gezellig is in toneeltermen natuurlijk een dodelijk woord). De spanningen rondom de verkiezingsuitslag lijken in deze scène daadwerkelijk even op de achtergrond. Wat onderling gevit, een vaderlijke preek – het is maar goed dat we weten dat binnen anderhalve uur al dit huiselijk geluk en politiek succes op slag geruïneerd is.
Even daarvoor zagen we bij wijze van proloog op groot scherm hoe Oedipus (Hans Kesting), in zijn laatste publieke toespraak voordat de stembussen sloten, het volk belooft dat zijn eerste officiële taak het achterhalen van de waarheid rondom de dood van zijn voorganger zal zijn. Hij profileert zich bij uitstek als transparant en zeer integer politicus. Een man om te vertrouwen, die Oedipus. Lees verder
Ik ga op de vlucht en ik neem mee…
Foto: Roel van Berckelaer
Theater The Bright Side of Life
Door Theater Utrecht, New Dutch Connections
Gezien 31 maart, Theater de Paardenkathedraal (Utrecht)
Te zien t/m 25 april (tournee)
Bright Richards was een BL’er: in Liberia speelde hij de hoofdrol in een populaire tv-show. Maar door de burgeroorlog die twintig jaar geleden uitbrak moest hij het land ontvluchten.
Nu vertelt hij over zijn thuisland en zijn vlucht naar Nederland. Het publiek zit deels verspreid over de speelvloer, met daartussenin muzikant Oleg Fateev met zijn bayan (een soort Russische accordeon). Richards wil verbinden, wil dat een theateravond niet begint en eindigt met de voorstelling zelf. Bijvoorbeeld door potentieel publiek de optie te bieden bij aanschaf van hun kaartje ook een kaart voor een vluchteling te kopen en voor- en nagesprekken te faciliteren. Lees verder
