Categorie: Recensie
De gedeelde pijn van Frankrijk en Vietnam
Foto: Louis Fernandez
Theater Saigon
Door Les Hommes Approximatifs, Caroline Guiela Nguyen
Gezien 13 juni 2018, Stadsschouwburg Amsterdam (Holland Festival)
Te zien 14 juni, aldaar
Het Vietnamese restaurant is tot in de allerkleinste puntjes nagebootst: van de mintgroene tegeltjes, het felverlichte frisdrankautomaat en de gelukskat op bar – aan alle details is gedacht. Links de open keuken, rechts een bescheiden karaokebar met daartussenin het restaurant. In de keuken wordt daadwerkelijk gekookt, exotische geuren drijven bij binnenkomst door de Rabozaal.
Het kenmerkende restaurantinterieur is tijdloos en leent zich daarom goed voor dit verhaal, dat zich zowel afspeelt in Saigon (1956) als in Parijs (1956 en 1996); twee sleutelmomenten in de gedeelde geschiedenis van Frankrijk en Vietnam. In 1956 trokken de Franse troepen zich, twee jaar na het beëindigen van de bloedige guerrillaoorlog, terug uit Vietnam. Vanaf 1996 was het – door de opheffing van het Amerikaans economisch embargo – voor de Viet Kieu (overzees wonende Vietnamezen) pas mogelijk om weer terug te keren naar hun land van herkomst. Lees verder
De goedkope hapsnaphorror van de veramerikaniseerde wereld
Foto: Leo van Velzen
Theater Motel Detroit
Door Dégradé
Gezien 9 juni 2018, Theaterbroedplaats Bureau Dégradé (Scheveningen)
Te zien In weekenden t/m 17 juni, aldaar
Een meisje met twee keurige vlechten zit voor op de speelvloer. Geconditioneerd en doodverveeld speelt ze met een speelgoedvrachtauto, vleesgeworden desinteresse in een keurig jurkje gehesen. Mechanisch kauwt ze op haar kauwgum en kijkt strak naar het publiek. Haar ogen: zielloos. Welkom in Motel Detroit, waar westerse rijkdom en geluk eens even van een goed zwart randje wordt voorzien.
Een oude man kruipt naar binnen, spartelt zich een weg naar een ziekenhuisbed, snakkend naar een zuurstoffles. Er wordt hard geklopt en de personages duiken prompt in de kelderluiken – ineens het toneelbeeld leeg. Een man (David Geysen) komt binnen, kijkt nieuwsgierig om zich heen.
Motel Detroit van Dégradé, het experimentele muziektheatercollectief van David Geysen en en Carl Beukman, is onderdeel van Triptiek van de Macht, een theaterdrieluik over grootmachten, waarin behalve Amerika ook Rusland (Polonium 210) en Europa (België) worden behandeld. Het zijn allemaal associatieve, beeldende voorstellingen met prominente geluidsdecors. Theatervoorstellingen als koortsdromen, qua beeldtaal vergelijkbaar met werk van Abattoir Fermé. Lees verder
Het gif dat Rusland is
Foto: Leo van Velzen
Theater Polonium 210
Door Dégradé
Gezien 9 juni 2018, Theaterbroedplaats Bureau Dégradé (Scheveningen)
Te zien In weekenden t/m 17 juni, aldaar
Polonium-210 is het gif dat de Russische dissident Alexander Litvinenko in 2006 vermoedelijk het leven kostte. Met deze voorstelling laat Dégradé zien hoe Rusland is vergiftigd door de duistere feiten van haar geschiedenis. Schijtzooi, dat is Rusland ‘al sinds Ivar de Verschrikkelijke tot Stalin’ – en er is geen reden aan te nemen dat dat snel zal veranderen. ‘Schijt op schijt op schijt.’
Dégradé begon in 2015 als side-track van David Geysen en Carl Beukman, naast hun werk voor de inmiddels opgeheven Toneelgroep de Appel. Met Dégradé leggen ze zich toe op beeldend geluidstheater. Een stijl die qua toneelbeelden doet denken aan het werk van Abattoir Fermé (vervreemdend, apocalyptisch, intens) en qua geluidsdecor aan groepen als Club Gewalt of Nineties Productions (vervreemdend, apocalyptisch, intens). De Dégradé-kern, waarvan Beukman op het achtertoneel de zeer onheilspellende soundscape verzorgt, is voor deze voorstelling aangevuld met actrice Ellen van Rossum en actrice/danseres Beaudil Elzenga. Lees verder
Love is on the air!
Foto: Matthias Horn
Theater Anna Karenina – Allerdings mit anderem Tekst und auch anderer Melodie
Door Barbara Bürk, Clemens Sienknecht, Deutsches Schauspielhaus Hamburg
Gezien 9 juni 2018, Holland Festival, Stadsschouwburg Amsterdam
Te zien Aldaar, t/m zondag
‘Jaaa, hier sitzen Sie richtig bei… Radio Karenina!’ Theatermakers Barbara Bürk en Clemens Sienknecht hebben Tolstojs roman omgevormd tot radiodrama annex jukebox musical. Met alle standaardradiorubriekjes van dien – nieuwsberichten, sportuitslagen, prijsuitslagen en (sluik)reclame – die bovendien steeds uitstekend in dienst van het verhaal staan. En natuurlijk een greep uit alle zeventiger- en tachtigerjaren liefdesliedjes. De voorstelling ging in november in première bij het Deutsches Schauspielhaus Hamburg en is dit weekend in Amsterdam te zien in het kader van het Holland Festival.
Op de speelvloer is een complete radiostudio nagebouwd – trouw publiek zal het decor (ontwerp: Anke Grot) herkennen van voorganger Effi Briest, die twee jaar terug tijdens Brandhaarden in de schouwburg te zien was. Het grote studioraam op het achtertoneel doet dienst als een soort poppenkast, van daaruit kunnen we een blik op het Moskouse station of de schaatsbaan werpen. Lees verder
Revolutie kent vele gedaantes
Foto: Sanne Peper
Theater De rechtvaardigen
Door Toneelschuur Producties, Eline Arbo
Gezien 18 mei, Toneelschuur (Haarlem)
Te zien 3-6/10, Toneelschuur; 18-20/10, Bellevue
Eerder dit seizoen overrompelde regisseur Eline Arbo met een tintelfrisse adaptatie van Het lijden van de jonge Werther – haar eerste voorstelling bij Toneelschuur Producties was een begeesterde productie waarin Arbo de romantische overtuigingen van haar personages zonder enige ironie omarmde. De jonge regisseur (ze studeerde twee jaar geleden af aan de regieopleiding in Amsterdam) zette zichzelf op de kaart als de regiebelofte van dit moment.
Hooggespannen verwachtingen dus bij haar nieuwe productie. De rechtvaardigen (1949) van Albert Camus speelt zich af op de vooravond van de Russische Revolutie. Vijf uiteenlopende revolutionairen trachten een aanslag op de groothertog te plegen. Vanuit hun geheime hoofdkwartier in Moskou zien we hoe een groep die zich als rechtvaardigen verenigt, behalve hun afkeer voor het regime maar weinig heeft dat hen bindt. Geloven in een betere wereld doen ze alle vijf, maar hoe die wereld eruitziet en vooral, hoe de weg daar naartoe af te leggen, blijkt iedereen anders uit te leggen. De standvastige, de empathische, de gelukzoeker, de wereldverbeteraar en het kuddedier – in ieder woedt een eigen variant van rechtvaardigheid. Revolutie kent vele gedaantes. Lees verder
Een doorgefreakte revue
Foto: Jochem Jurgens
Theater Revolutie van de mislukking
Door Stephanie Louwrier, Rudoplhi Producties
Gezien 2 mei 2018, Theater Kikker (Utrecht)
Te zien t/m 23 mei (tournee)
Iedereen heeft diep van binnen een beest in zich, alleen bij Stephanie Louwrier ligt het misschien wat meer aan de oppervlakte. Haar solo-performance Revolutie van de mislukking is rauw, onvoorspelbaar en vliegt uit alle mogelijke bochten.
Je zou kunnen zeggen dat ze een behoorlijk Anita Witzier-complex heeft. Als ze vroeger met haar moeder naar Memories keek, keek haar moeder altijd vol bewondering naar de mooie, lange, blonde presentatrice. En dan draaide ze haar hoofd afkeurend opzij naar haar dochter.
Stephanie Louwrier begint de dagen positief – haar gezicht op stand vrolijk – en laat zich niet kisten als ze, bijvoorbeeld, erachter komt dat haar wasmachinelaatje vol braaksel zit. Ze negeert het, en highfive’t zich in één adem door naar een hip koffietentje om een latte macchiato to go te bestellen. Maar Louwrier is een tikkende tijdbom, dat voel je aan alles. Je kan de ontploffing wel uitstellen maar nooit afwenden. Lees verder
Wat betekent afkomst?
Foto: Kurt van der Elst
Theater Melk & Dadels
Door Stichting Daria Bukvić, Rose Stories, Het Nationale Theater, Theater De Meervaart
Gezien 12 mei, Koninklijke Schouwburg (Den Haag)
Te zien t/m 24 juni en 4 oktober t/m 8 december (tournee)
Wat is de betekenis van afkomst? Die vraag staat centraal in Melk & Dadels, de montagevoorstelling rondom Soumaya Ahouaoui, Kyra Bououargane, Fadua el Akchaoui en Khadija el Kharraz Alami, vier jonge Marokkaans-Nederlandse actrices. Een jaar geleden gingen ze samen naar Marrakesh, op zoek naar overeenkomsten in verschillen en verschillen in overeenkomsten.
De voorstelling begint in niet mis te verstane uniformiteit. Strak in het pak dreunen ze een stoomcursus Marokkaanse archetypes op. Tien in totaal: waaronder de family first-Marokkaan (begeeft zich in grote kuddes), de verkaasde Marokkaan (de kameleon onder de Marokkanen) en de geef-mij-subsidie-want-ik-ben-Marokkaan-Marokkaan (zijzelf). Lees verder
