Categorie: Reportage
Proeven, profileren, doorstromen – een introductie in de MBO theateropleidingen
v.l.n.r. Bam Verstijnen, Jeroen van Lokven, Nora van Dartel, Tessa Vissers tijdens een schoolvoorstelling op het Koning Willem I College in Den Bosch. Foto: Boogert van den Maud
Nederland kent een flink aantal MBO theateropleidingen. Onderling verschillen ze enorm. Hoe is zo’n opleiding opgebouwd, op welke manier profileren de verschillende instellingen zich en vooral: waar komen studenten na hun afstuderen terecht?
In 2002 startte Louis Lemaire de eerste MBO theateropleiding in samenwerking met het regionale opleidingencentrum (ROC) in Rotterdam. Hij kon in eerste instantie op behoorlijk wat weerstand rekenen. Niet alleen van de bestaande toneelscholen binnen het HBO, ook de VSCD zette vraagtekens, herinnert Peter van der Linden, teamcoördinator bij de opleiding Artiest | Theater aan het ROC in Tilburg, zich. ‘Die kritiek aan het begin was natuurlijk niet geheel onterecht. Je moet je voorstellen dat er ineens tien scholen met afstudeerklassen bijkwamen, terwijl het voor de bestaande toneelscholen natuurlijk al lastig genoeg was om hun studenten aan het werk te krijgen.’ Lees verder
WinterParade: eten en theater op honderdtwintig meter steigerhout
Foto: Erik van ’t Hof
De jaarlijkse WinterParade in de Zuiderkerk is een behoorlijk sympathieke aangelegenheid. Aan honderdtwintig meter steigerhout wordt uitgebreid gegeten en gedronken – tussendoor wordt het uitbundige publiek gefêteerd op korte theateracts.
Drie collectieven hebben een korte scène gebaseerd op het thema visioenen. ‘Het meisje met de zwavelstokjes’ van Hans Christian Andersen is de lijm die de boel bij elkaar houdt – althans, volgens de organisatie. Wie het niet weet zal het niet doorhebben. Het evenement moet het meer hebben van de ambiance, het lekkere eten en de glühwein, dan van de artistieke kwaliteit. Het geheel ontstijgt meestal niet aan de joligheid van een gemiddeld bedrijfsuitje. Lees verder
Supermarktblues: openbaar voyeurisme in de Pijp
Yvonne is goudsmid, dat heeft ze zichzelf geleerd, via YouTube. Standvastig ijsberend trekt ze steeds dieper het Sarphatipark in. Het publiek, een twintigtal personen onder poncho’s en paraplu’s, volgt haar gestaag. ‘Als ik douche voel ik het water niet meer’, zegt ze. En een jaar geleden is ze haar passie kwijtgeraakt. Zomaar ineens. Weg. Zo kan dat gaan.
Wie deze Yvonne precies is komen we niet te weten, en wat haar passie dan eigenlijk was evenmin. Zeker weten we wel dat ze in bepaalde mate gebaseerd is op een echte inwoner van de Pijp. Ze is een van de vele personages die in een theatrale parade voorbijtrekt. De theaterroute Supermarktblues voert het publiek in een anderhalf uur durende wandeling door de wijk, onderweg houden we halt om scènes te bekijken die gebaseerd zijn op interviews die de jonge makers met de wijkbewoners voerden.
Lees verder
Amsterdam Fringe Festival: jonge makers nemen de stad over
Foto Laboratory of Men: Eddy Wenting
Terwijl het Nederlands Theater Festival met de hoogtepunten van het voorbije seizoen de grotere theaterzalen bezet, heeft het Amsterdam Fringe Festival intussen de volledige stad overgenomen.
De jonge, aanstormende theatermakers staan met ruim tachtig acts op meer dan dertig locaties, van rondvaartboot tot binnentuin. Meteen een tip: kijk meerdere voorstellingen op een avond. De korte acts op Fringe zijn bijzonder uiteenlopend, zowel in vorm als kwaliteit, en lenen zich daardoor uitstekend om als route te beleven. Er zit dan ongetwijfeld een tegenvaller tussen – tenslotte moeten beginnende kunstenaars ergens kunnen falen – maar ook gegarandeerd een onverwacht hoogtepunt. Lees verder
Steekproef jeugdtheater op De Parade
Foto Joepie, Yes, Oké!: Gordon Meuleman
Een koning die het lachen afschaft, een rockster met mayonaiseverslaving, een praktijkcollege kippenvel: met ruim vijftien jeugdvoorstellingen is er op De Parade voor de jongste bezoeker heel wat meer te beleven dan zweefmolen en poffertjeskraam.
Het Parool bezocht alvast vijf jeugdvoorstellingen op het festival. Conclusie: de KinderParade bestaat vooral uit vriendelijke, vrolijke voorstellingen. Het publiek wordt meer vermaakt dan uitgedaagd. Als er maar gelachen wordt, lijkt de wat eentonige leidraad. Dat is jammer, want op die manier wordt een theaterbezoek gereduceerd tot een ritje in de zweefmolen, maar dan zonder dat je op enig manier uit evenwicht wordt gebracht. Terwijl theater, en zeker ook jeugdtheater, zo veel meer kan zijn.
Wat niet wegneemt dat de bespelers van de KinderParade met aanstelijke energie de jonge festivalbezoeker enthousiast om de vinger winden. Bijvoorbeeld in Koning van Katoren (6+), waarin theatercollectief De Nachtdieren ons in vrolijke sneltreinvaart door Jan Terlouws jeugdroman heen loodst. Die snelheid komt de spanningsboog misschien niet altijd ten goede, maar de concentratieboog van het publiek wordt met de vele ontwikkelingen goed gevoed. De drie acteurs spelen alle personages. Dat doen ze zonder omslachtige kostuumwissels, maar simpelweg door goed spel. Als vertolkers van het volk van Katoren wordt het publiek volop ingezet om het avontuur tot een goed einde te brengen. De kinderen in de tent laten zich bepaald niet manipuleren door ministers met kwade zin, blijkt. Daar kunnen volwassenen nog wat van leren. Lees verder
Over het IJ Festival: het Zeecontainerprogramma
Foto De Sirene van Irene: Moon Saris
Dat de vermeende ‘springplankfunctie’ van het Zeecontainerprogramma op Over het IJ Festival niet van de lucht is, bewijst de indrukwekkende lijst curatoren die voor deze jubileumeditie zijn aangetrokken. In het kader van vijfentwintig jaar Over het IJ werden inmiddels bekende makers, die ooit begonnen in een zeecontainer op de NDSW-werf, gevraagd om jonge makers voor te dragen met wie zij verwantschap voelen.
Net zoals de afgelopen jaren is de jonge makers gevraagd zich in een werk van ongeveer vijftien minuten te verhouden tot de ‘staat van de stad’. Er wordt dus een expliciet beroep gedaan op hun engagement. Bij de meeste zeecontainervoorstellingen die ik op de openingsavond van deze editie zag was dat engagement weliswaar minder prominent dan de afgelopen jaren. Ik zag vooral kleine, persoonlijke verhalen en theatrale vertalingen van leegte, doelloosheid en juist een gebrek aan betrokkenheid. Lees verder
Opening ITS Festival: ‘Breng de wereld de theaterzaal in’
Daria Bukvić tijdens de opening van het ITS Festival, foto: Bart Grietens
Gisteren ging het ITS Festival van start. Op het festival staat het werk van de afstuderende podiumkunstenaars centraal.
Tot met zondag zijn er ruim vijftig voorstellingen in de theaters aan de Nes en de theateracademie te zien. In de Brakke Grond presenteren theatervormgevers dagelijks hun materiaal, en de afstuderende regisseurs worden elke middag geïnterviewd door Oscar van den Boogaard.
De binnentuin van De Brakke Grond dient de komende dagen als festivalhart. Daar opende artistiek directeur Marcus Azzini gisterenochtend het festival. “Een festivaldirecteur moet proberen te verbinden,” zei hij. Dus vroeg hij de jonge, maar inmiddels gevestigde theatermakers Daria Bukvić en Marjolijn van Heemstra de nieuwe lichting kunstenaars toe te spreken. Beiden drukten de aanstormende garde op het hart om buiten de gebaande paden te durven denken. Lees verder
