Categorie: Theaterkrant
De goedkope hapsnaphorror van de veramerikaniseerde wereld
Foto: Leo van Velzen
Theater Motel Detroit
Door Dégradé
Gezien 9 juni 2018, Theaterbroedplaats Bureau Dégradé (Scheveningen)
Te zien In weekenden t/m 17 juni, aldaar
Een meisje met twee keurige vlechten zit voor op de speelvloer. Geconditioneerd en doodverveeld speelt ze met een speelgoedvrachtauto, vleesgeworden desinteresse in een keurig jurkje gehesen. Mechanisch kauwt ze op haar kauwgum en kijkt strak naar het publiek. Haar ogen: zielloos. Welkom in Motel Detroit, waar westerse rijkdom en geluk eens even van een goed zwart randje wordt voorzien.
Een oude man kruipt naar binnen, spartelt zich een weg naar een ziekenhuisbed, snakkend naar een zuurstoffles. Er wordt hard geklopt en de personages duiken prompt in de kelderluiken – ineens het toneelbeeld leeg. Een man (David Geysen) komt binnen, kijkt nieuwsgierig om zich heen.
Motel Detroit van Dégradé, het experimentele muziektheatercollectief van David Geysen en en Carl Beukman, is onderdeel van Triptiek van de Macht, een theaterdrieluik over grootmachten, waarin behalve Amerika ook Rusland (Polonium 210) en Europa (België) worden behandeld. Het zijn allemaal associatieve, beeldende voorstellingen met prominente geluidsdecors. Theatervoorstellingen als koortsdromen, qua beeldtaal vergelijkbaar met werk van Abattoir Fermé. Lees verder
Het gif dat Rusland is
Foto: Leo van Velzen
Theater Polonium 210
Door Dégradé
Gezien 9 juni 2018, Theaterbroedplaats Bureau Dégradé (Scheveningen)
Te zien In weekenden t/m 17 juni, aldaar
Polonium-210 is het gif dat de Russische dissident Alexander Litvinenko in 2006 vermoedelijk het leven kostte. Met deze voorstelling laat Dégradé zien hoe Rusland is vergiftigd door de duistere feiten van haar geschiedenis. Schijtzooi, dat is Rusland ‘al sinds Ivar de Verschrikkelijke tot Stalin’ – en er is geen reden aan te nemen dat dat snel zal veranderen. ‘Schijt op schijt op schijt.’
Dégradé begon in 2015 als side-track van David Geysen en Carl Beukman, naast hun werk voor de inmiddels opgeheven Toneelgroep de Appel. Met Dégradé leggen ze zich toe op beeldend geluidstheater. Een stijl die qua toneelbeelden doet denken aan het werk van Abattoir Fermé (vervreemdend, apocalyptisch, intens) en qua geluidsdecor aan groepen als Club Gewalt of Nineties Productions (vervreemdend, apocalyptisch, intens). De Dégradé-kern, waarvan Beukman op het achtertoneel de zeer onheilspellende soundscape verzorgt, is voor deze voorstelling aangevuld met actrice Ellen van Rossum en actrice/danseres Beaudil Elzenga. Lees verder
Love is on the air!
Foto: Matthias Horn
Theater Anna Karenina – Allerdings mit anderem Tekst und auch anderer Melodie
Door Barbara Bürk, Clemens Sienknecht, Deutsches Schauspielhaus Hamburg
Gezien 9 juni 2018, Holland Festival, Stadsschouwburg Amsterdam
Te zien Aldaar, t/m zondag
‘Jaaa, hier sitzen Sie richtig bei… Radio Karenina!’ Theatermakers Barbara Bürk en Clemens Sienknecht hebben Tolstojs roman omgevormd tot radiodrama annex jukebox musical. Met alle standaardradiorubriekjes van dien – nieuwsberichten, sportuitslagen, prijsuitslagen en (sluik)reclame – die bovendien steeds uitstekend in dienst van het verhaal staan. En natuurlijk een greep uit alle zeventiger- en tachtigerjaren liefdesliedjes. De voorstelling ging in november in première bij het Deutsches Schauspielhaus Hamburg en is dit weekend in Amsterdam te zien in het kader van het Holland Festival.
Op de speelvloer is een complete radiostudio nagebouwd – trouw publiek zal het decor (ontwerp: Anke Grot) herkennen van voorganger Effi Briest, die twee jaar terug tijdens Brandhaarden in de schouwburg te zien was. Het grote studioraam op het achtertoneel doet dienst als een soort poppenkast, van daaruit kunnen we een blik op het Moskouse station of de schaatsbaan werpen. Lees verder
Stilstaan als gezamenlijke daad van verzet
Foto: Jorn Heijdenrijk
Theater Theater Na de Dam in Carré: Een oefening in verzet
Door Koos Terpstra (samenstelling en regie)
Gezien 4 mei 2018, Koninklijk Theater Carré (Amsterdam)
‘Uit wat voor hout ben ik gesneden in het oog van de oorkaan?’ vraagt Johan Fretz zich af. Als je op straat loopt en je ziet dat iemand in elkaar wordt geslagen, vindt er een fysieke reactie plaats. Je voelt de behoefte door te lopen. Je brein registreert gevaar en wil alleexn maar weg. In Carré organiseert Theater Na de Dam een ode aan het verzet. Een poging om te stoppen met doorlopen. Stilstaan als gezamenlijke daad van verzet.
Theater Na de Dam is in negen jaar uitgegroeid van sympathiek evenement in Amsterdam, tot een landelijke traditie met meer dan honderd voorstellingen, tekstlezingen en presentaties die zich – elk op hun eigen manier – met de ogen van nu verhouden tot de Tweede Wereldoorlog. Lees verder
Verdwaald in een spiegeldoolhof
Foto: Yi Zhao
Objecttheater Ada/Ava
Door Manual Cinema
Gezien 25 april 2018, De Kom (Nieuwegein)
Te zien t/m 18 mei (tournee)
Twee hoogbejaarde tweelingzussen, veilig vastgeroest in hun routines, verslijten al schakend en theedrinkend hun dagen aan de rand van een verlaten dorpje. Maar dan geeft een van hen de geest en laat de ander achter, ontheemd en verloren.
Manual Cinema heeft een voorliefde voor voorstellingen over de absurditeit van de dood. Drie jaar geleden zag ik, op het altijd alerte festival Noorderzon, voor het eerst een voorstelling van deze bijzondere Canadese groep. In die voorstelling, Mementos Mori, werd de Dood als personage opgevoerd, die met haar smartphone haar slachtoffers verleidt. Een intrigerende voorstelling, die ondanks wat kanttekeningen altijd is blijven hangen. Toen ik zag dat de groep deze komende maand door Nederland en België zou toeren met een andere voorstelling, aarzelde ik ook niet lang om de voorstelling te bezoeken. Lees verder
Op doortocht in de drek
Foto: Stef Lernous
Theater Drek
Door Abattoir Fermé
Gezien 20 april 2018, De NWe Vorst (Tilburg)
Te zien 24 mei, De Brakke Grond (Amsterdam)
Pas op. Je kan alles nog wel altijd zo perfect doen – biologisch, gefilterd, zelfopwekkend, noem het maar op – je hoeft je maar één keer te verslapen om je leven te missen. En dan kom je thuis en zie je je aanstaande (want je bent zo iemand die ‘een aanstaande’ heeft) met een andere vrouw in de eethoek. Hij hangt slingers op, zij versiert een taart, en jij glijdt genadeloos af in de drek van het bestaan.
Op de speelvloer staat een oude, afgeragde telefooncel in het zand. Een licht hysterische, irritant keurig intonerende vrouw hangt aan de hoorn. Ongevraagd vertelt ze over een met geheimzinnigheid omgeven document waar ze mee bezig is, getiteld ‘Alles over alles’. Haar perfecte leven, dat zich vooral manifesteert in glorende materialistische welvaart, stort ineen en als teloorgang eenmaal is ingezet, is er geen houden meer aan. Lees verder
Viergangenveldslag zonder winnaars
Foto: Tim Wouters
Theater My Dinner with André
Door STAN, de KOE
Gezien 13 april 2018, Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond (Amsterdam)
Te zien t/m 25 april (Nederlandse tournee), t/m 16 juni (in België)
Het is dit jaar twintig jaar geleden dat My Dinner with André kon rekenen op de eerste genadeloze recensies en staande ovaties. De Vlaamse toneelspelers Damiaan De Schrijver (STAN) en Peter Van den Eede (de Koe) bewerkten het gelijknamige scenario van André Gregory en Wallace Shawn tot een drieënhalf uur durende zit – niet alleen voor het publiek, zelf komen ze ook nauwelijks van hun stoelen.
André (Van den Eede) is een van de radar verdwenen regisseur, Wally (De Schrijver) een toneelschrijver die aan de grond zit. Het zijn oude bekenden en Wally liep aanvankelijk (zo horen we op voice-over) al niet warm voor het etentje waarvoor zijn oude vriend hem uitnodigde. Die weerzin – die alvast geldt als waarschuwing voor het publiek, dat zich daar vrolijk aan verlekkert – blijkt geenszins onterecht. Lees verder
