Getagd: Erik Whien
VSCD Toneelprijzen: de nominaties
Romana Vrede en Ranja Rukavina, beiden geselecteerd voor een toneelprijs voor beste bijdragende rol voor hun rollen in The Nation. Foto: Sanne Peper
Donderdagavond maakte de Volkskrant de nominaties voor de belangrijkste Nederlandse acteerprijzen bekend. Genomineerd voor de Louis d’Or zijn Eelco Smits, Bruno Vanden Broecke en Steven van Watermeulen. Voor de Theo d’Or zijn Marieke Heebink, Karina Holla en Alejandra Theus genomineerd. Michiel Blankwaardt, Arnon Grunberg, Rick Paul van Mulligen en Vanja Rukavina maken kans op de Arlechhino en Anniek Pheifer, Maureen Teeuwen, Dionne Verwey en Romana Vrede zijn ten slotte genomineerd voor de Colombina.
De Nederlandse Toneeljury 2018 bestaat uit: Ferry Mingelen (voorzitter), Walther van den Heuvel (vice- voorzitter, hoofd programmering, Theater Rotterdam), Cecile Brommer (dramaturg), Sander Janssens (journalist, Het Parool en Theaterkrant.nl), Keimpe de Jong (programmeur, Zwolse Theaters), Anneke van der Linden (programmeur, de Nwe Vorst), Christiaan Mooij (artistiek coördinator, De Meervaart), Mirjam van Tiel (directeur, Theater Hanzehof).
De prijzen worden op 16 september uitgereikt tijdens het Gala van het Nederlands Theater in de Stadsschouwburg Amsterdam. Lees hieronder de juryrapporten.
Het beste toneel van 2017
Foto: Sanne Peper
Even terugblikken. In 2017 zag ik 166 theatervoorstellingen: van musical tot onderzoeksperformance, van spookhuis tot escape room, vanuit bussen, leegstaande fabriekshallen, verlaten stranden, parkeergarages, op diverse daken van diverse gebouwen – en soms zo waar zelfs in een theaterzaal. Voor Het Parool maakte ik de balans op: wat waren de vijf beste voorstellingen van het afgelopen jaar?
The Nation · Het Nationale Theater
Wat is er met Ismaël Ahmadovic gebeurd? Die vraag hielt de gemoederen in theaterland dit jaar toch wel het langst bezig: sinds de première van aflevering 1 in juni tot de ontknoping begin november. Het Nationale Theater bracht met deze brandende, actuele theaterserie een haarscherpe voorstelling over onze versplinterde maatschappij. » lees de recensie Lees verder
De drie beste toneelteksten van dit moment (volgens de Nederlandse Taalunie)
v.l.n.r. Rik van den Bos (foto: Salih Kilic), Freek Mariën (foto: Johan Jacobs), Ilja Leonard Pfeijffer (foto: Stephan Vanflenteren)
Vanavond wordt in de Brakke Grond de Taalunie Toneelschrijfprijs 2017 uitgereikt, de jaarlijkse prijs voor de beste Nederlandstalige toneeltekst die het afgelopen theaterseizoen in première is gegaan.
Zevenendertig nieuwe toneelteksten dongen dit jaar mee naar de prijs. De onderwerpen van die stukken waren veelal rauw, viel jurylid en actrice Nanette Edens op. “Soms op het morbide af. Besmetting, geweld, offers voor hoge doelen. Lichtheid en humor zijn bepaald niet oververtegenwoordigd bij de hedendaagse toneelschrijvers. Er wordt behoorlijk serieus geschreven over serieuze onderwerpen.”
Uit alle inzendingen werden er drie toneelteksten genomineerd: De advocaat van Ilja Leonard Pfeijffer, De schaar van de tsaar van Freek Mariën en Find me a boring stone van Rik van den Bos. Om een beeld te krijgen van de toneelschrijvers die, volgens de jury, de beste toneelteksten van dit moment schreven, belde Het Parool de genomineerden en vroeg ze hun tekst kort te introduceren. Lees verder
Ontsnappen aan de ‘comfortabele middelmatigheid’
Foto: Sanne Peper
Revolutionary Road · Theater Rotterdam
Gezien: 7 oktober 2017, TR Witte de With (Rotterdam)
★★★★☆
“De werkelijkheid? Daar doen wij niet aan. Wij bouwen schattige huisjes in een schattig straatje.” Aldus hoofdpersoon Frank Wheeler, die hier de crux van het drama samenvat. Hij houdt een vurig pleidooi tegen de ‘comfortabele middelmatigheid’, die hij verafschuwt, maar waar hij niet aan ontkomt. Zijn vrouw April kijkt hem vol stille walging aan. De visite is met stomheid geslagen. De stilte die volgt gaat door merg en been.
Revolutionary Road, naar de moderne klassieker van Richard Yates, gaat over het onvermogen om aan kleinburgerlijkheid te ontsnappen. Frank en April menen dat voor korte duur wel te kunnen – hun droom om samen naar Parijs te emigreren brengt vuur in hun uitgebluste levens en liefde, voor zo lang als het duurt. Lees verder
Najaarstips 2017
Publiciteitsbeeld De huisbewaarder, foto: Annaleen Louwes
In de vanmiddag verschenen Uitmarktbijlage blikt Het Parool jaarlijks vooruit op het aankomend cultureel seizoen in Amsterdam. Naar deze vier voorstellingen, die deze herfst in de Amsterdamse theaters te zien zijn, kijk ik in het bijzonder uit.
De huisbewaarder – Toneelschuur Producties / Paul Knieriem
In De huisbewaarder van Harold Pinter wordt een zwerver in huis opgenomen. Regisseur Paul Knieriem onderzoekt met deze voorstelling de grenzen van onbaatzuchtigheid en dankbaarheid – en waar die twee met elkaar botsen. René van ’t Hof weet met zijn fysieke spel ongetwijfeld goed raad met alle ‘Pintereske’ dubbelzinnigheden in de tekst. Ik kijk uit naar hoe hij die met zijn tegenspelers Jan-Paul Buijs en Lowie van Oers gaat vormgeven.
21-28/10 en 23-25/11 Toneelschuur (première 26/10), 17/11 Amstelveen, 19-30/12 Bellevue Lees verder
Het tekortschietende karakter van taal
GOD. · BOG
Gezien: 5 november 2015, De NWe Vorst (Tilburg)
★★★★☆
Ze staan naast elkaar, voor een groot wit doek, en ze kijken meewarig, verwachtingsvol of verongelijkt de zaal in. Er gaat een prettige rust uit van dit collectief aan jonge performers (ze komen alle vier uit 1988), maar desondanks barsten ze van de vragen.
Lees verder
Prachtig samenspel over lamlendigheid
Oom Wanja · Erik Whien, Toneelschuur Producties
Gezien: 28 februari 2015, Toneelschuur (Haarlem)
★★★★☆
Dit was een voorstelling om naar uit te kijken. Regisseur Erik Whien, die vorig jaar nog het door pers en publiek bejubelde Who’s afraid of Virginia Woolf bracht bij Toneelschuur Producties, waagt zich aan Anton Tsjechovs Oom Wanja. Hij heeft daar vijf spannende acteurs bij gevonden van wie de verwachtingen stuk voor stuk hoog zijn. Dat loont: deze Oom Wanja blinkt niet uit door een dragende hoofdrol, maar een prachtig samenspel schetst een schrijnend beeld van tevergeefs verlangen.
