Getagd: Frascati
Proeven, profileren, doorstromen – een introductie in de MBO theateropleidingen
v.l.n.r. Bam Verstijnen, Jeroen van Lokven, Nora van Dartel, Tessa Vissers tijdens een schoolvoorstelling op het Koning Willem I College in Den Bosch. Foto: Boogert van den Maud
Nederland kent een flink aantal MBO theateropleidingen. Onderling verschillen ze enorm. Hoe is zo’n opleiding opgebouwd, op welke manier profileren de verschillende instellingen zich en vooral: waar komen studenten na hun afstuderen terecht?
In 2002 startte Louis Lemaire de eerste MBO theateropleiding in samenwerking met het regionale opleidingencentrum (ROC) in Rotterdam. Hij kon in eerste instantie op behoorlijk wat weerstand rekenen. Niet alleen van de bestaande toneelscholen binnen het HBO, ook de VSCD zette vraagtekens, herinnert Peter van der Linden, teamcoördinator bij de opleiding Artiest | Theater aan het ROC in Tilburg, zich. ‘Die kritiek aan het begin was natuurlijk niet geheel onterecht. Je moet je voorstellen dat er ineens tien scholen met afstudeerklassen bijkwamen, terwijl het voor de bestaande toneelscholen natuurlijk al lastig genoeg was om hun studenten aan het werk te krijgen.’ Lees verder
Frascati Issues: Staat van Waanzin
Foto: Kurt van der Elst
Frascati Issues onderzoekt maatschappelijke kwesties door middel van theater. In de editie Staat van Waanzin wordt tot en met zaterdag de verwevenheid tussen kunst en gekte verkend.
In 4.48 Psychosis van NTGent, gisteren te zien op de openingsavond van het meerdaagse Frascati Issues: Staat van Waanzin, krijgen we achtereenvolgens twee vertolkingen van dezelfde tekst te zien, maar er ontstaan twee volstrekt verschillende personages. De Engelse toneelschrijfster Sarah Kane verkeerde in een diepe depressie, toen ze een paar maanden voor haar zelfmoord deze aangrijpende tekst schreef. Het is een associatieve, naargeestige stream of consciousness van een personage dat in een psychotische staat van depressiviteit verkeert. Lees verder
Een Parade van witte privileges
Losing Our Whiteness · Ioana Tudor, Matthea Westerduin
Gezien: 26 juli 2016, De Parade (Utrecht)
★★★☆☆
De theaterwereld is te wit. Zowel qua medewerkers, publiek als programmering. En De Parade is daar geen uitzondering op. Ioana Tudor confronteert in de korte performance Losing Our Whiteness een bescheiden publiek met haar ervaringen, ze wijst ons op de problemen en doet een voorzet voor een aantal nodige mentaliteitswijzigingen. Het theater moet weer een afspiegeling worden van de Nederlandse samenleving, meent ze.
Lees verder
