Ik ga op de vlucht en ik neem mee…

Foto: Roel van Berckelaer

Theater The Bright Side of Life
Door Theater Utrecht, New Dutch Connections
Gezien 31 maart, Theater de Paardenkathedraal (Utrecht)
Te zien t/m 25 april (tournee)

Bright Richards was een BL’er: in Liberia speelde hij de hoofdrol in een populaire tv-show. Maar door de burgeroorlog die twintig jaar geleden uitbrak moest hij het land ontvluchten.

Nu vertelt hij over zijn thuisland en zijn vlucht naar Nederland. Het publiek zit deels verspreid over de speelvloer, met daartussenin muzikant Oleg Fateev met zijn bayan (een soort Russische accordeon). Richards wil verbinden, wil dat een theateravond niet begint en eindigt met de voorstelling zelf. Bijvoorbeeld door potentieel publiek de optie te bieden bij aanschaf van hun kaartje ook een kaart voor een vluchteling te kopen en voor- en nagesprekken te faciliteren. Lees verder →

Op zoek naar een alternatief

Foto: Sanne Peper

Theater De Eurocommissaris
Door Mugmetdegoudentand
Gezien 6 april 2018, Toneelschuur (Haarlem)
Te zien t/m 31 mei (tournee)

In de monoloog De eurocommissaris ontleedt Joan Nederlof op zeer geestige wijze ‘het vermaledijde systeem’ en ‘het wanstaltig politiek gedrocht’ dat de Europese Unie is. Dat doet ze niet alleen, daar heeft ze iemand voor bedacht: eurocommissaris Charlotte Hajenius, een fictief personage met een uitbundige pruik en opzichtige parelsnoer, die te pas en te onpas hysterisch lacht. ‘Dat doe ik omdat ik van de VVD ben’, verklaart ze.

Omdat fictieve personages nu eenmaal ook een verleden nodig hebben, leent ze die even van Frans Timmermans, wel zo makkelijk. En dus kijkt Hajenius vanaf haar gemakkelijke bank zorgvuldig haar MH17-speech terug op de televisie, pseudo-kritisch zoekend naar verbeterpunten. Op de twee andere schermen op de speelvloer komt ondertussen een slide-show voorbij van allerlei historische momenten en politieke bijeenkomsten waar het personages onhandig tussen is geplakt. Lees verder →

Het sentiment van de zaterdagavond-televisieavond

Foto: Luis Rios-Zertuche

Theater Talk Show
Door Het Zuidelijk Toneel, Suze Milius
Gezien 5 april 2018, De NWe Vorst (Tilburg)
Te zien t/m 6 juni (tournee)

Regisseur Suze Milius borduurt voort op het sentiment van de ‘zaterdagavond met Nibbits voor de buis’, het tijdperk vóór Netflix en Uitzendinggemist.nl, waarin je je nog met het hele gezin lekker kon verliezen in andermans onbenulligheden. Want of het nu een overleden huisdier is, een uitzonderlijke sportprestatie of een uit de hand gelopen vriendinnenruzie; iedereen heeft wel een verhaal dat het waard is om op televisie verteld te worden.

Talk Show is een montage van vele korte interviewtjes – keurig binnen de kaders van de oppervlakte – en goedkope showbizz. Janneke Remmers is het stralend middelpunt als presentatrice in het afschuwelijke (in de goede zin van het woord) studiodecor van zalmroze gordijnen met mufgrijze vloerbedekking (decorontwerp: Janne Sterke). De opnameleiders die voortdurend met loopmicrofoons in de weer zijn of aangeven wanneer we moeten klappen, dragen ondertussen bij aan de illusie van een live uitzending. Lees verder →

Steevast gesterkt door zijn ongeluk

Foto: Kurt Van der Elst

Theater Vergeef ons
Door Toneelhuis, Toneelgroep Amsterdam
Gezien 4 april, Stadsschouwburg Amsterdam
Te zien tot en met 6 juni (tournee)

De setting lijkt wel die van een popconcert: op de speelvloer staat een verhoogd podium met daarop een aantal microfoons op standaard, daar hangen schermen boven. Regisseur Guy Cassiers brengt zijn enscenering van A.M. Homes’ great American novel volledig uitgekleed: de acteurs doen hun scènes veelal staand vanachter een microfoon, frontaal op het publiek. Als ze op voetpedalen trappen starten ze geluidseffecten in – rinkelende telefoons, een kurk die uit een wijnfles plopt. Als eenzame rocksterren leven deze personages hun krankzinnig zinloze leventjes.

De ellende begint als Harry Silver (Eelco Smits) – tijdens het bereiden van een Thanksgiving Day-kalkoen – een affaire met zijn schoonzus begint. Zijn broer, die even daarvoor per ongeluk een dodelijk ongeluk veroorzaakte, komt erachter en slaat zijn vrouw met een lamp dood. Hij wordt in een gesticht gestopt en aan Harry de taak om het losse zand dat de familie is bij elkaar te houden. Lees verder →

Podcast: Critici-tafel #1 (pilot)

Eind maart schoof ik aan bij de eerste aflevering van de Critici-tafel, een podcast-pilot in samenwerking met Theaterkrant.nl en Theatermaker. Vanuit de Stadsschouwburg Amsterdam bespreken vier critici de voorstellingen die ze de afgelopen maanden hebben gezien en wat er verder nog ter tafel komt. Aan tafel zaten: Hans Smit, Simon van den Berg, Herien Wensink en Sander Janssens. We spraken onder meer over de sterren bij de recensies, Romeo & Julia van Toneelgroep Oostpool, Platonov van Theater Utrecht, Othello van Het Nationale Theater en UR van Urland.

De vele verschijningen van verveling

Foto: Jos Kuklewski

Jeugdtheater Alleen (12+)
Door HKU Theater, Liesbeth Gritter, Kassys, Festival Tweetakt
Gezien 3 april 2018, Tweetakt (Utrecht)
Te zien tot en met 7 april, aldaar

Ik durf toch wel volmondig te beweren dat de solo die regisseur Liesbeth Gritter voor deze voorstelling schreef, een van de saaiste solo’s is die ik ooit heb gezien. Dat is haar dan alvast goed gelukt. Wat haar ook lukte is van dat dodelijk saaie verhaal toch een intrigerende voorstelling te maken. Door een even eenvoudige als ingenieuze ingreep: de solo wordt simultaan door zeven acteurs gespeeld.

Die zitten onderuitgezakt op hun stoel over de speelvloer verspreid. Op de achterwand wordt in een groot wit vlak stukje bij beetje het script geprojecteerd. Die bestaat nauwelijks uit gesproken tekst, maar vooral uit beschrijvingen van handelingen: je pakt je telefoon, checkt of er wifi is. Je speelt met een pluisje. Je twijfelt of je naar buiten gaat, je blijft binnen. Dat soort werk. Lees verder →

Door matglas is het lastig scherpstellen

Foto: Sanne Peper

Theater Matglazen vensters
Door Dood Paard, Adelheid&Zina
Gezien 30/3, Frascati (Amsterdam)
Te zien tot en met 30 mei (tournee)

Het echtpaar-uit-gewoonte Doeze en Tacita (Titus Muizelaar en Manja Topper) wordt, opgejaagd door de toenemende gentrificatie, voortdurend gedwongen hun huis te verlaten om naar een steeds deprimerendere buitenwijk te verhuizen. Ze laten het weliswaar gebeuren, maar schromen niet in uitgebreid zelfbeklag.

Dan komt Doeze’s zoon Beau (Kuno Bakker) na een jaar of zes ineens op bezoek. Beau is een kind van de tijd: hij ontwerpt happy environments en zegt dingen als “Feelgood is niet alleen maar een gevoel, het is kwantificeerbaar.” Zijn vader is zijn tegenpool, hij is een twijfelaar, die droomt van een stad zonder hiërarchieën. Aan de andere kant is hij dermate overtuigd van zijn eigen twijfel, dat hem dat weer even stug maakt als zijn zoon. Lees verder →