Het rollenspel als manier om samen te blijven

Foto: Noortje van Gestel

Theater Blind Date
Door Thijs Römer, Katja Schuurman, The Fame Game en het DeLaMar Theater
Gezien 19/8, DeLaMar Theater (Amsterdam)
Te zien t/m 6/9, aldaar

Voor de filmversie van Blind Date uit 1996 nam regisseur Theo van Gogh twee verschillende eindes op. In de eerste versie (die uiteindelijk in de film belandde) stopt het mannelijke personage op het einde een revolver in zijn mond en haalt de trekker over. In de tweede versie verschijnt er een vlaggetje in beeld met daarop pang!

Het illustreert de crux van het verhaal: de grens tussen feit en fictie wordt steeds diffuser, totdat uiteindelijk niet meer te zeggen is wat de personages verzinnen en wat er daadwerkelijk gebeurt. Dat fictionaliseren van hun eigen leven doen ze om vorm te geven aan een immens groot verdriet: het verlies van hun nog maar drie jaar oude dochtertje. Lees verder →

Circus Lear in het Drentse Diever

Foto: Koen Timmerman

Theater King Lear
Door Shakespeare Theater Diever
Gezien 17 augustus 2018, Shakespearetheater Diever
Te zien t/m 22 september, aldaar

Circus Lear is neergestreken in Diever. Shakespeares drama uit 1606 voltrekt zich met veel bombarie en trompetgeschal, in een verweerd, blauw-geel circusdecor waarbij het publiek aan weerszijden om de kleine piste zit; de scènes regelmatig als circusacts meeklappend toejuicht. In zijn rol als koning Lear doolt Dick van Veen als een soort steeds meer delirante spreekstalmeester over de piste. Lees verder →

Op papier een mooi verhaal – interview met Ingejan Ligthart Schenk

Foto: Moon Saris

Deze zomer brengt het Amsterdamse Bostheater samen met het Noord Nederlands Toneel de toneelklassieker De Meeuw (1896) van Anton Tsjechov. Regisseur Ingejan Ligthart Schenk brengt het als komedie over de teloorgang van dromen en ambities. 

Ligthart Schenk houdt van de schriftuur van Tsjechov. “Hij observeert de mens scherp en doet dat op een heel humorvolle manier. Ik vind zijn werk bovendien heel troostrijk: het gaat er bij Tsjechov niet over wie er gelijk heeft, maar hij laat zien hoe het leven loopt en welke keuzes zijn personages maken. Daar kan je in mee, en tegelijkertijd denk je: ik ben blij dat ik het zelf niet mee hoef te maken.” Lees verder →

De strijd van twee generaties homoseksuelen

Foto: Arjen Veldt

Theater Poz Paradise
Door Stichting Poz Paradise, Daniël Cohen
Gezien 24/7, Stadsschouwburg Amsterdam
Te zien t/m 5/8, aldaar 

‘Poz Paradise’, zo hebben de drie homoseksuele vijftigers hun villa op Gran Canaria gedoopt. Poz als afkorting van positief, seropositief.

Ze kochten het huis in de jaren negentig, toen alle drie hiv-positief bleken, om met z’n drieën teruggetrokken hun einde tegemoet te treden. Het einde dat maar niet kwam. In 1996 kwam de combinatietherapie, inmiddels betekent een hivbesmetting allang geen doodsvonnis meer, en zo zitten deze long term survivors nog steeds met elkaar en het leven opgescheept. Drie mensen die eigenlijk al van hun toekomst afscheid hadden genomen, zoals ze destijds ook van hun vele vrienden afscheid moesten nemen. Dat tekent je. Lees verder →

Podcast: Critici-tafel #3 (vanaf Festival Over het IJ)

Vorige week schoof ik aan bij de derde aflevering van de Critici-tafel, de podcast van Theaterkrant.nl en Theatermaker. Vanaf het festivalhart van Over het IJ bespraken drie critici de voorstellingen die ze de afgelopen maanden hebben gezien, de tendensen op de zomerfestivals en wat er verder nog ter tafel komt. Aan tafel zaten: Hans Smit, Sander Janssens en Jos Schuring.

We spraken onder meer over de zomerfestivals: Over het IJ, Oerol, Karavaan, Boulevard, Cultura Nova, Leeuwarden Culturele Hoofdstad, Noorderzon, De Tuin der Lusten, Festival van der Aa en ten slotte het Nederlands Theater Festival dat in september het nieuwe seizoen inluidt.

Luister de podcast terug via deze link: http://podcast.theaterkrant.nl/2018/07/24/de-criticitafel-3/

Festival Over het IJ – De kunst niet iets te zijn

Foto Bloos: Moon Saris

In uiteenlopende locatievoorstellingen verleiden jonge theatermakers het publiek van het Over het IJ zich te verzetten tegen heersende normen. Theatermaker Luit Bakker weet het in haar sterke performance treffend te vatten: “Het is uiteindelijk de kunst niet iets te zijn.”

Midden in het festivalhart op de NDSM-werf hangen negen eenpersoonsbedjes aan stalen constructies, waarin over een koptelefoon verschillende vrouwen vertellen over intimiteit, seksualiteit en sensualiteit. De bedjes maken onderdeel uit van het intrigerende project Bloos van theatermaker Marte Boneschansker. Ze interviewde negen vrouwen van tussen de vijftien en de negentig jaar oud. Op elk bedje hoor je een ander verhaal, dat steeds ongeveer een half uur duurt. Lees verder →

De voorstelling van Elias De Bruyne kan helaas niet doorgaan

Foto: Gordon Meuleman

Theater Er moest maar eens een dinosauriër voorbijkomen
Door Het Nationale Theater, Zaal 3, Elias De Bruyne
Gezien 16 juli 2018, Parade (Den Haag)
Te zien t/m 29 augustus in alle steden op de Parade

Eigenlijk zit je altijd goed bij wat Het Nationale Theater onder de vlag van Zaal 3 presenteert in hun kleinste zaaltje op de Parade, het blokhutje dat Zaal 4 gedoopt is. De elkaar volop afwisselende jongemakersvoorstellingen die hier gepresenteerd worden zijn wellicht niet altijd even ‘af’, maar tonen steevast bevlogen makers die met hart en ziel iets gemaakt hebben – iets wat niet van alle theatermakers op de Parade gezegd kan worden. Lees verder →