The Naked Shit Songs – Huba de Graaff

Foto: Bowie Verschuuren

De relatie tussen gesproken en gezongen taal
Gezien: 22 juni 2017, Holland Festival, Stadsschouwburg Amsterdam
★★★★☆

Een tafel staat midden op het toneel, en daarin zitten Gilbert & George (countertenor Chistopher Robson en tenor Nigel Robson) keurig aan de thee (later wijn, nog later veel meer wijn). Ze worden geïnterviewd Theo van Gogh (Xander van Vledder). Gaandeweg gaat de gesproken taal over in zang, eerst door het kunstenaarsduo en later ook door Theo van Gogh. Lees verder →

Opening ITS Festival: ‘Breng de wereld de theaterzaal in’

Daria Bukvić tijdens de opening van het ITS Festival, foto: Bart Grietens

Gisteren ging het ITS Festival van start. Op het festival staat het werk van de afstuderende podiumkunstenaars centraal. 

Tot met zondag zijn er ruim vijftig voorstellingen in de theaters aan de Nes en de theateracademie te zien. In de Brakke Grond presenteren theatervormgevers dagelijks hun materiaal, en de afstuderende regisseurs worden elke middag geïnterviewd door Oscar van den Boogaard.

De binnentuin van De Brakke Grond dient de komende dagen als festivalhart. Daar opende artistiek directeur Marcus Azzini gisterenochtend het festival. “Een festivaldirecteur moet proberen te verbinden,” zei hij. Dus vroeg hij de jonge, maar inmiddels gevestigde theatermakers Daria Bukvić en Marjolijn van Heemstra de nieuwe lichting kunstenaars toe te spreken. Beiden drukten de aanstormende garde op het hart om buiten de gebaande paden te durven denken. Lees verder →

Marcus Azzini: ‘Ik zoek naar meer invloed van buiten’

csm_ITS_campaign_a4_300dpi_rgb_06052017_6f5bcf497d.jpg

campagnebeeld ITS Festival

Het ITS Festival maakt onder leiding van Marcus Azzini een nieuwe start. Het gaat meer om de inhoud en minder om de onderliggende competitie. ‘Het festival is geen vitrine.’

Marcus Azzini – ook artistiek leider van Toneelgroep Oostpool – volgt Theu Boermans op, die vorig jaar na elf jaar is vertrokken. Het ITS kon de laatste jaren op flinke kritiek rekenen: met name de afstuderende studenten zelf voelden zich niet gerepresenteerd door het festival. Azzini begon zijn functie dit najaar met een aantal fikse tegenvallers: zowel het Fonds Podiumkunsten als het Amsterdams Fonds voor de Kunsten oordeelde negatief over de aanvraag voor een meerjarige subsidie. Het bestuur en de directie namen vervolgens hun verantwoordelijkheid en stapten op. Azzini: “Ineens stond ik met een festival in mijn handen dat niet van mij was, zonder bestuur en zonder directie.” Lees verder →

Simple as abc #2: Keep calm and validate – Thomas Bellinck

Foto: Laura Van Severen

Sterke thematiek, maar onnodig geïroniseerd
Gezien: 17 juni 2017, Holland Festival, Theater Frascati, Amsterdam
★★★☆☆

Simple as ABC #2: keep calm and validate van documentaire theatermaker Thomas Bellinck gaat over digitaal migratiemanagement. Hij reisde af naar de grensgebieden van Europa en interviewde grenswachters over hun ervaringen met het ‘managen’ van de gigantische vluchtelingenstromen. Transcripties van deze interviews werden het uitgangspunt van – en u leest het goed – een musical, die het grootste gedeelte van deze voorstelling op het Holland Festival beslaat. Lees verder →

Dimitris Papaioannou: ‘De mens is voortdurend op zoek naar genade’

ATHENE – De Griekse kunstenaar Dimitris Papaioannou begeeft zich op het snijvlak van bewegingstheater, dans, circus en beeldende kunst. Het Holland Festival haalt hem nu voor het eerst naar Nederland. In The Great Tamer schetst hij hoe de mens voortdurend op zoek is naar genade.

Verstild spektakel, zou je zijn werk kunnen noemen. Dimitris Papaioannou wordt internationaal geroemd om zijn poëtische bewegings- en beeldtheater, waarbinnen hij vaak verwijst naar de Griekse mythologie. Hij zit breeduit op de bank in de hoek van het Atheense café, waar hij door het personeel werd onthaald als een oude bekende. De verfspatten zitten nog achter zijn oor; Papaioannou is behalve theatermaker en choreograaf ook striptekenaar en beeldend kunstenaar, en laat zijn werk daar sterk door beïnvloeden. Lees verder →

Robert Lepage: ‘Theater is de sport van het geheugen’

Scènebeeld 887, foto: Érick Labbé

LONDEN – 887, de autobiografische solo van Robert Lepage, gaat over herinneren en herinnerd worden. Hij staat naast een imposante maquette van het appartementencomplex waarin hij in de jaren zestig opgroeide – 887 Avenue Murray, Quebec City – en kijkt letterlijk neer op zijn jeugd. Een jeugd waarin zijn vader vaak afwezig was, en de politieke spanningen in Canada steeds meer op scherp kwamen te staan.

Het publiek in The Barbican, het theater in hartje Londen waar de voorstelling een week geleden speelde, zit nog gezellig te kletsen, als Lepage opkomt en ons op het hart drukt onze mobiele telefoons uit te zetten, voordat de voorstelling dadelijk begint. Gek eigenlijk, bedenkt hij zich vervolgens hardop, dat we ons de meest rare dingen herinneren, maar dat hij zijn eigen telefoonnummer maar niet kan onthouden. Het eerste telefoonnummer van zijn ouderlijk huis weet hij dan weer feilloos op te dreunen. Maar wat heb je daar nog aan? Lees verder →

Bouchra Khalili: ‘De behoefte aan gelijkheid en solidariteit is tijdloos’

Scènebeeld The Tempest Society: Stathis Mamalakis

ATHENE – Kan een collectief daadwerkelijk iets veranderen?  In een turbulente wereld in crisis onderzoekt videokunstenaar Bouchra Khalili hoe individuen een collectief kunnen vormen en hoe die iets kunnen teweegbrengen. “Ik wil nieuwe vormen van weerstand oproepen.”

Voor The Tempest Society liet de Marokkaans-Franse kunstenaar Bouchra Khalili (Casablanca, 1975) zich inspireren door de Franse theatergroep Al Assifa (Arabisch voor ‘De storm’), die zich in de jaren zeventig in Parijs met hun ‘theatrale kranten’ verzette tegen racisme en ongelijkheid. Khalili vraagt zich af of het tegenwoordig nog mogelijk is dat een collectief daadwerkelijkheid iets kan verzetten. Lees verder →