Op doortocht in de drek

Foto: Stef Lernous

Theater Drek
Door Abattoir Fermé
Gezien 20 april 2018, De NWe Vorst (Tilburg)
Te zien 24 mei, De Brakke Grond (Amsterdam)

Pas op. Je kan alles nog wel altijd zo perfect doen – biologisch, gefilterd, zelfopwekkend, noem het maar op – je hoeft je maar één keer te verslapen om je leven te missen. En dan kom je thuis en zie je je aanstaande (want je bent zo iemand die ‘een aanstaande’ heeft) met een andere vrouw in de eethoek. Hij hangt slingers op, zij versiert een taart, en jij glijdt genadeloos af in de drek van het bestaan.

Op de speelvloer staat een oude, afgeragde telefooncel in het zand. Een licht hysterische, irritant keurig intonerende vrouw hangt aan de hoorn. Ongevraagd vertelt ze over een met geheimzinnigheid omgeven document waar ze mee bezig is, getiteld ‘Alles over alles’. Haar perfecte leven, dat zich vooral manifesteert in glorende materialistische welvaart, stort ineen en als teloorgang eenmaal is ingezet, is er geen houden meer aan. Lees verder →

Een sympathiek buurtproject, geen spannende theatervoorstelling

Foto: Bowie Verschuuren

Locatietheater Circus Reve
Door Stichting Moskou, Theater Oostblok
Gezien 15/4, op locatie in Betondorp (Amsterdam)
Te zien t/m 22/4, aldaar en 22 t/m 26 augustus in Greonterp

Gerard Reve is uit de dood herrezen en wandelt weer doodleuk door Betondorp, de wijk waarin hij opgroeide. Daar ontmoet hij twee jonge jongens met wie hij in een vaag continuüm van tijd en ruimte belandt en die hij op sleeptouw neemt door zijn leven. Een vrolijke, jonge actrice – vers van de toneelschool en uitgesproken Reve-fan – huppelt daar vrolijk doorheen en sluit zich bij deze illustere gelegenheidsclub aan. Ze wringen zich door gaten in muren en verplaatsen zich op die manier van Betondorp naar het Friese Greonterp, om uiteindelijk te eindigen bij Reve’s graf in België.

Een soort Gerard Reve meets Alice in Wonderland, lijkt dit te worden. Spannend in potentie. Helaas is er op deze eerste toneeltekst van Reve-kenner Arie Storm behoorlijk wat af te dingen. De voorstelling is een verzameling van elementen en ideetjes, zonder samenhang of diepgang. Lees verder →

Viergangenveldslag zonder winnaars

Foto: Tim Wouters

Theater My Dinner with André
Door STAN, de KOE
Gezien 13 april 2018, Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond (Amsterdam)
Te zien t/m 25 april (Nederlandse tournee), t/m 16 juni (in België)

Het is dit jaar twintig jaar geleden dat My Dinner with André kon rekenen op de eerste genadeloze recensies en staande ovaties. De Vlaamse toneelspelers Damiaan De Schrijver (STAN) en Peter Van den Eede (de Koe) bewerkten het gelijknamige scenario van André Gregory en Wallace Shawn tot een drieënhalf uur durende zit – niet alleen voor het publiek, zelf komen ze ook nauwelijks van hun stoelen.

André (Van den Eede) is een van de radar verdwenen regisseur, Wally (De Schrijver) een toneelschrijver die aan de grond zit. Het zijn oude bekenden en Wally liep aanvankelijk (zo horen we op voice-over) al niet warm voor het etentje waarvoor zijn oude vriend hem uitnodigde. Die weerzin – die alvast geldt als waarschuwing voor het publiek, dat zich daar vrolijk aan verlekkert – blijkt geenszins onterecht. Lees verder →

De rek is wel een beetje uit die groene maillot

Foto: Sanne Peper

Theater Robin Hood
Door Toneelgroep Oostpool
Gezien 14 maart 2018, Theaters Tilburg
Te zien t/m 19 april (tournee)

Nuance en onzekerheid zijn bepaald geen handige eigenschappen voor een revolutionair rebel. Robin Hood anno 2018: hij wil wel rebelleren, maar waartegen? De rek is een beetje uit die groene maillot. Want waar valt nog voor te vechten als iedereen al min of meer gelukkig is?

Een interessant uitgangspunt voor de aftrap van een serie waarin toneelschrijver Joachim Robbrecht en regisseur Sarah Moeremans op zoek gaan naar de hedendaagse moraal in stoffige sprookjes. Hoe zou de achthonderd jaar oude volkslegende in deze tijd schoppen tegen het regime? In de schouwburgzalen, wellicht. Op z’n minst een goede metafoor voor zijn almaar afnemende aantal aanhangers – bewees ook de niet eens voor een kwart gevulde provinciezaal waar ik deze voorstelling zag. Lees verder →

Saman Amini: ‘Hoe zorg je ervoor dat het verleden je een duw in de rug geeft?’

Theatermaker Saman Amini (1989) vluchtte op elfjarige leeftijd vanuit Iran naar Nederland. Morgen gaat zijn voorstelling Samenloop van omstandigheden in première, tegelijk met de release van de gelijknamige cd met liedjes uit de voorstelling.

Amini belandde in een azc en kwam daar via Stichting De Vrolijkheid voor het eerst in aanraking met toneel. Uiteindelijk doorliep hij de toneelschool in Maastricht en maakte hij veelbesproken voorstellingen als Nobody Home en A Seat At The Table. Ook speelde hij eerder dit seizoen de rappende treitervlogger De Beer in The Nation van Het Nationale Theater.

Samenloop van omstandigheden stond twee jaar geleden als kort liedjesprogramma op theaterfestival De Parade. Nu heeft Amini het uitgebouwd tot volwaardige zaalvoorstelling. “Het is geïnspireerd op mijn ervaringen en die van de lotgenoten die ik in mijn leven ben tegengekomen, voornamelijk toen ik in Iran woonde. Het gaat over hoe je leert om te gaan met je verleden. Hoe zorg je ervoor dat het verleden je een duw in de rug geeft, in plaats van dat het je tegenhoudt?” Lees verder →

Indrukwekkende Anniek Pheifer in een verder statische Oresteia

Foto: Sanne Peper

Theater De Oresteia
Door Het Nationale Theater
Gezien 7 april, Koninklijke Schouwburg (Den Haag)
Te zien t/m 3 juni (tournee)

De Oresteia, de oertragedie van Aischylos (524 – 456 v. Chr.) is een driedelig drama rondom een familie waar een bloederige keten van moord en wraak aan vastkleeft. Het is een soort soapserie avant la lettre: Agememnon offerde zijn dochter Iphigeneia tijdens de Trojaanse Oorlog om de goden gunstig te stemmen (prequel), zijn vrouw Klytaimnestra vermoordt Agamemnon en zijn minnares Kassandra (deel 1), vervolgens zint hun zoon Orestes op wraak en vermoordt zijn moeder en haar minnaar (deel 2). Gerechtigheid – of althans, een poging daartoe – vindt plaats ten slotte plaats in deel 3, als de godin Athene iets vernuftigs uitvindt: een rechtbank. Een jury van Atheense burgers buigt zich over de vraag: weegt Orestes’ moord op zijn moeder zwaarder dan zijn moeders moord op zijn vader, haar man?

Toegegeven, soapserie is misschien een wat flauwe vergelijking, maar die dringt zich ook op door het decorontwerp van Bernhard Hammer. Twee grote schermen hangen prominent op de achterwand, en brengen de personages in kwestie vaak in cliffhangerclose-up in beeld. Die bevinden zich op een metersgrote golvende plaat – de zee, of loopgraven in een onstuimig landschap? – die bijna voortdurend langzaam ronddraait. Lees verder →

Een voorstelling als een doorsnee middelbareschooldag

Foto: Sanne Peper

Theater Metropolis #1
Door Het Nationale Theater, Trouble Man
Gezien 13 maart, Theater Kikker (Utrecht)
Te zien t/m 21 april (tournee)

Het Oranjecollege was ooit een probleemschool in een dito Haagse wijk, maar daar gaat dit schooljaar verandering in komen. De nieuwe directrice heeft haar zinnen gezet op het predicaat Excellente School, maar dat krijg je alleen met een uitstekende examenscore. Dus daar moet alles voor wijken.

Het uitgangspunt van Metropolis #1 roept meteen de terechte vraag op of het behalen van een dergelijk predicaat wel iets is wat je überhaupt zou moeten willen. Is een betrokken leeromgeving niet belangrijker dan een hoge examenuitslag? De ideologie stuit dan ook op verzet, onder andere van de nieuwe geschiedenisdocent (een sterke Mariana Aparicio Torres), en ook de goeiige conciërge (Stefan de Walle) zet er stilletjes vraagtekens bij. En ondertussen glijden de leerlingen één voor één steeds verder af in hun persoonlijke sores. Lees verder →