Festival Over het IJ – De kunst niet iets te zijn

Foto Bloos: Moon Saris

In uiteenlopende locatievoorstellingen verleiden jonge theatermakers het publiek van het Over het IJ zich te verzetten tegen heersende normen. Theatermaker Luit Bakker weet het in haar sterke performance treffend te vatten: “Het is uiteindelijk de kunst niet iets te zijn.”

Midden in het festivalhart op de NDSM-werf hangen negen eenpersoonsbedjes aan stalen constructies, waarin over een koptelefoon verschillende vrouwen vertellen over intimiteit, seksualiteit en sensualiteit. De bedjes maken onderdeel uit van het intrigerende project Bloos van theatermaker Marte Boneschansker. Ze interviewde negen vrouwen van tussen de vijftien en de negentig jaar oud. Op elk bedje hoor je een ander verhaal, dat steeds ongeveer een half uur duurt. Lees verder →

De voorstelling van Elias De Bruyne kan helaas niet doorgaan

Foto: Gordon Meuleman

Theater Er moest maar eens een dinosauriër voorbijkomen
Door Het Nationale Theater, Zaal 3, Elias De Bruyne
Gezien 16 juli 2018, Parade (Den Haag)
Te zien t/m 29 augustus in alle steden op de Parade

Eigenlijk zit je altijd goed bij wat Het Nationale Theater onder de vlag van Zaal 3 presenteert in hun kleinste zaaltje op de Parade, het blokhutje dat Zaal 4 gedoopt is. De elkaar volop afwisselende jongemakersvoorstellingen die hier gepresenteerd worden zijn wellicht niet altijd even ‘af’, maar tonen steevast bevlogen makers die met hart en ziel iets gemaakt hebben – iets wat niet van alle theatermakers op de Parade gezegd kan worden. Lees verder →

De ploeterende Nederlander in 272 foto’s

Theater Zie je niet vaak
Door Jan Dirk van der Burg & Flavia Faas
Gezien 16 juli 2018, Parade (Den Haag)
Te zien t/m 22 augustus op de Parade in Den Haag en Amsterdam

Fotograaf Jan Dirk van der Burg brengt op de Parade de oubollige diashow naar een nieuwe dimensie. Maar liefst 272 foto’s heeft hij voor ons op de rol staan, die hij er in zo’n dertig minuten doorheen jast. Resultaat is een verrassend grappig en bij vlagen immens treurig beeld van de Nederlander door de jaren heen.  Lees verder →

Onnavolgbare illusies als feelgood-tussendoortje

Illusionisme Choice
Door Niels Houtepen
Gezien 16 juli 2018, Parade (Den Haag)
Te zien t/m 23 augustus in alle steden op de Parade

Als hij twee willekeurige toeschouwers vraagt hun toekomstdroom met ons te delen, wil er eentje graag een verre reis maken en de ander zou eens willen heliboarden. In Choice legt illusionist Niels Houtepen een grote rol weg voor zijn toeschouwers en zijn onnavolgbare illusie-acts. Van de inhoud moet deze ultrakorte Paradevoorstelling Choice het echter niet hebben. Lees verder →

Home is where the ass is

Theater Assholism – A-Story-Without-A-Story-But-With-A-Lot-Of-Ass 
Door Pink Flamingooo
Gezien 15 juli 2018, Festival Over het IJ (Amsterdam)
Te zien t/m 22 juli, aldaar

Home is where the ass is – prijkt in cosy letters op de achterwand. Met vuig genoegen heet Gingerella haar publiek, ‘the poor children of normality’, welkom in haar huiskamer annex dome of assholism. ‘Normality’, herhaalt ze maar eens walgend. ‘Normality. Barf on that.’

Na de voorstelling vorig jaar in kortere versies op de zomerfestivals gespeeld te hebben, ging ze dit weekend in première op Festival Over het IJ in Amsterdam. De Blokloods op de NDSM-werf werd smaakvol omgetoverd tot woonkamer (plus illegale bar), met donkere doeken, veel glitters, veel kitsch en daar tussendoor knusse banken en stoeltjes. Lees verder →

Dwalen door een gedeelde stad

Theater Comuna
Door Toekomstland
Gezien 15 juli 2018, Festival Over het IJ (Amsterdam)
Te zien t/m 22 juli, aldaar

Voor Comuna fantaseerde regisseur Anouke de Groot samen met architect Andrés Novo en verschillende Nederlandse en Argentijnse dansers en theatermakers over de ideale ‘gedeelde stad’. Een ruimte waar iedereen zijn of haar invloed op kan en mag uitoefenen, hoe zou die eruitzien?

De voorstelling ging zondag in première op Festival Over het IJ in Amsterdam. Ingeklemd tussen het festivalhart en het IJ suggereert een abstract bouwwerk van plastic kratten deze schijnbaar utopische stad. Na een korte introductie, waarin de spelers hardop fantaseren over hun gedeelde wereld, wordt de poort geopend en mag het publiek door het bouwwerk dwalen. ‘Stand and go were you like’, is de belangrijkste regel van zowel de voorstelling als deze gesuggereerde gedeelde stad. Lees verder →

Zeecontainers op Over het IJ: outsiders en superhelden

In elf zeecontainers verspreid over het festivalhart van Over het IJ, dat gisterenavond is begonnen, presenteren jonge makers kort nieuw werk. Het levert zoals elk jaar een grote veelzijdigheid aan voorstellingen op – dit jaar varieert het van duister ervaringstheater, sprookjesachtig objecttheater tot vrolijk vechttheater. Wat opvalt: qua vorm zijn alle voorstellingen zeer uitgesproken, maar inhoudelijk is het vaak nog erg pril.

Bijvoorbeeld de fascinerende solo De vrouw van nummer 376D, van regisseur Sanne Smits en actrice Lindsay Zwaan (die beiden volgend jaar aan respectievelijk de Regieopleiding en de Acteursopleiding van de Toneelschool Maastricht afstuderen). Achter een venster met jaloezieën zit Zwaan in een uitpuilend dikmaakpak. Vanachter haar raam observeert en bekritiseert ze de wereld daarbuiten. Dat levert een schrijnend en tegelijk komisch beeld op. Maar zo afgesloten als de leefwereld van dit personage, zo hermetisch is deze voorstelling in haar vorm. De vrouw sputtert zich door haar dag, reagerend op wat achter haar venster aan haar voorbijtrekt. De makers vinden daarin een mooie muzikaliteit – een ‘sfeer’ omschrijft het nog het beste – maar de voorstelling vindt geen focus en geen ontwikkeling. Daardoor blijft het concept schetsmatig. Lees verder →